بعضی وقت ها به تلویزیون که نگاه می کنیم توی برخی از این کشورها وقتی یکی از بزرگانشان از دنیا می رود، با نظم و انضباط خاصی مراسم تشییع جنازه را برگزار می کنن. اما در کشور ما چی؟
اونهایی که امروز تشییع جنازه حضرت آیت الله تبریزی (ره) بودن می دونن که من چی می گم. تشییع عالمی که عمر خودش را برای ما گذاشته و خون دل خورده آن قدر باید نظم و انضباط داشته باشه که جای هیچ حرفی باقی نمونه.
نمی دانم در کشور ما متولی این مراسم ها کیست و چه کسی این هماهنگی ها را انجام می دهد و بالاخره آیا کسی به ارزیابی شیوه برگزاری این مراسمها می پردازد؟

آمروز که قم عزادار بود. خیابان ها هم مملو از جمعیت بود و از هوا و زمین برای برگزاری یک مراسم خوب و باشکوه هماهنگی می کردن. پیکر آقا که اومد حتی خارجی ها هم گریه کردن. اما بی نظمی آدم ها و مسوولان برگزاری مراسم اعصاب آدم را خرد می کرد. مثل این عکس. شما ببینید که مردم جلو می روند یا عقب.
بزرگانی هم که در این مراسم شرکت کرده بودند خیلی بهشون سخت گذشت. ما که خیلی نگران وضعیت آیت الله جوادی آملی بودیم. با اون حال خرابش اومده بود تو جمعیت.
از اون طرف هم که بنده خدا آیت الله فاضل لنکرانی که با انسولین خودش را سرپا نگه می داره از شلوغی و بی نظمی جرأت نکرد از ماشین پیاده بشه.
یک سری هم که پشت میله ها بزرگان را تماشا می کردن مثل این ها و این بنده خدا. بعضی ها هم که از در و دیوار بالا رفته بودن. این ها نمی گن یک خارجی می بینه یا این که تو شبکه های خارجی پخش می شه چه قضاوتی درباره ما می کنن.
همه برزگان جمع بودن. مقام معظم رهبری و رییس جمهور هم نماینده هاشون را فرستاده بودن. اون ها هم توی فشار جمعیت گیر کرده بودن. نه راه پس داشتن و نه را پیش.
با یک زوری توی اون شلوغی توانستند حضرت آیت الله وحید خراسانی را بالای جنازه برسانن.نمی دانم چقدر پای آقا را لگد کردن و چقدر آقا را هل دادند. بعضی هم مثل این که برای اولین بار آقا را می دیدند خیلی عجیب و غریب به آقا نگاه می کردن. اون وسط با یک دنگ و فنگی توانستن نماز را شروع کنن. اما به جای این که میکروفن های شبکه های مختلف جهانی مثل العالم صدای آقای وحید را مخابره کنه،‏ نمی دانم میکروفن برنامه در شهرقم جلوی آقا چه کار می کرد.بعد از اون هم با کلی گرفتاری آیت الله وحید را از وسط جمعیت نجات دادند اما ظاهرا آخر کار آقا را با آمبولانس بردند. امیدواریم که آقا طوریش نشده باشه.
آخر کار هم جنازه را از در زنانه حرم بردند تو و دفن کردند. این وسط رحیم پور ازغدی به یک سری نکاتی رسیده بود که لازم دید حتما یادداشت کنه. اما همه رفتند و سنگ کف حرم را این دو تا آقا درست کردند. اما اون طرف تر خانواده آیت الله تبریزی مظلومانه نشسته بودند و گریه می کردند. خدا هم بهشون صبر بده.
جالب این است که عمامه آیت الله تبریزی رسید به این آقا و بهترین کسی که تو این مراسم از فضا برای روح و جانش استفاده کرد این آقا بود.
شادی روح حضرت آیت الله تبریزی فاتحه مع الصلوات