يكي از مهمترين مسائل زندگي ما، نخست اين است كه من بنده‏ي كيستم؟

زيرا خداوند اشاره دارد كه: رستگاري و تعالي تو در اينست كه بنده‏ي حق، بنده‏ي پروردگار آسمان‏ها و زمين باشي، اين‏گونه من هم براي تو و در زندگي تو، آشكارا حضور دارم.

بسياري از ما فقط در سطح حرف و گفتار، بنده‏ي خدا هستيم و اغلب ما بنده‏ي نفس پليد و شيطاني خويش مي‏باشيم. اختيار از بارزترين نشانه‏هاي بندگي است. يعني اينكه وجود ما در اختيار كيست؟ در جهت خواسته‏هاي چه كسي حركت مي‏كنيم، خود يا خداوند؟ به چه كسي توجّه مي‏كنيم، خود يا خداوند؟ در انديشه‏ي كه هستيم، خود يا خداوند؟ در خدمت كه هستيم، خود يا خداوند؟...

كسي كه بنده‏ي نفس پليد و شيطاني يعني بنده‏ي تمايلات و خواسته‏هاي شخصي خود بود، بدون شك اين تاريكي و پليدي، و بدي و زشتي نفس شيطاني است كه بر زندگي او سايه مي‏افكند.

بنده، كاملاً در خدمت و اختيار خالق خويش است. امّا چه چيزي را بايد در اختيار و در خدمت خداوند قرار داد؟ زمان و توان خود را، اراده و انديشه‏ي خود را، امكانات و قابليّت‏هاي خويش را، سرنوشت و زندگي خود و كلّ وجود خود را.

برگرفته از سخنان استاد ايليا ميم (پيمان فتاحي)

در کتاب جريان هدايت الهي

www.ostadfatah.com